تحقیر راه تربیت نیست.
نمیدونم این موضوع چقدر در بین خانواده های مختلف وجود داره. منکه هربار خواستم دربارش حرف بزنم، گفتن "تحقیر؟! این اصلا تحقیر نیست. این حرف ها توی همه ی خانواده ها وجود داره!"
خانواده تا چه اندازه میتونه به اسم تربیت و نصیحت، فرزند خودش رو تحقیر کنه؟ مقایسه کنه و سرکوفت بزنه؟ تنها نتایجی که این کار ها دارن پایین اومدن اعتماد به نفس و عزت نفس فرزند و منفعل شدنش هست و در نتیجه خانواده فکر میکنه روش تربیتیش جواب داده و خیلی درسته و اون رو به بقیه هم پیشنهاد میده!
تحقیر و توهین راهش نیست. حداقل اگر راه دیگری رو بلد نیستید یا دوست ندارید از روش های دیگه استفاده کنید، این کار رو جلوی بقیه انجام ندید.
انقدر این رفتار در خونه ی ما زیاد شده که برادری که ۶ سال از من کوچیک تره به خودش اجازه ی هر توهینی رو بهم میده و بنده هم حق اعتراض ندارم! چون بازم محکوم میشم. زیباست نه؟!
نمیخواستم از این موضوع حرف بزنم چون هر چیزی هم که بگم تف سربالاست و به خودم برمیگرده.
فقط میخوام بگم باور کنید این راهش نیست..