اکثر وقت من به تنهایی و در خانه میگذرد. جدا از اینکه کرونا نعمت مباحثه را ازم گرفت، حتی فضای کتابخانه را هم دیگر به چشم ندیدم. برعکس خیلیهای دیگر، من عاشق درس خواندن در کتابخانه هستم. البته با وجود این علاقه، تنها یک بار و آن هم در دبیرستان به کتابخانه رفتم. آن روز با چشمان و صورت پف کرده هیچ درسی نتوانستم بخوانم، چون برنامهای نداشتم. صرفا میخواستم کتابخانه را ببینم، غافل از آن که حتی کتابخانه رفتن هم برنامه میخواهد. بعد از آن تجربیاتم از کتابخانه، به همین یکی دو سالِ اخیر و کتابخانۀ حوزه شهرمان محدود شد.
میزان یادگیری و بازدهیام در کتابخانه، به دلیل عدم وجود عوامل حواسپرتی چندین برابر بیشتر میشود. با تماشای درس خواندن دیگران روحیه میگیرم و انرژیم مضاعف میشود. شاید هم به همین دلیل هیچوقت در خانه درس نخواندم همیشه یا سر کلاس گوش میدادم، یا راهرو و حیاط مدرسه را کتاب به دست گز میکردم.
دو سال کرونا به همان عزلت و گوشهنشینی گذشت، تا اینکه هفتۀ پیش فکری تازه به سرم زد. خیلی وقت پیش میان اکسپلور اینستاگرام با سایتstudystreem آشنا شده بودم. در یوتیوب سرچش کردم و فیلمهایش را دیدم. فردا صبح من کسی بودم که وبکم لپ تاپش را باز کرده بود و جلوِ آن درس میخواند. نمیدانم این موضوع با خجالتی بودن منافاتی دارد یا نه، اما انجام کارهای جدید و کشف مکانها و کسب تجربیات جدید، حالم را خوب میکند. این هم از آن دست تجربیات بود که پشیمان نبودم از انجامش. البته فضا کمی معذب کننده بود. دختر مسلمان خیلی کم بود و دختری مسلمان با حجابی شبیه من (به قولی حجاب ایرانی) کلا نبود!
سایتstudystreem در یک کلام کتابخانهای مجازی، به وسعت تمام دنیاست. بستری سالم که میتوانی با تماشای درس خواندن دیگران انگیزه بگیری و تو هم مطالعه را شروع کنی. ثبت نام در سایت رایگان است و خرجش فقط یک ایمیل و رمز ورود است. بعد هم میتوانی کلا وبکم را باز نکنی و فقط نظارهگر دیگران باشی؛ هیچ مانعی وجود ندارد.