هممون میدونیم حسادت خوب نیست، اما هممون هم گاهی اوقات حسود میشیم!
من اصولا توی رابطه، آدم حسودی هستم. حالا نه صرفا رابطه ی عشقی، رابطه ی مادر و فرزندی، رابطه ی دوستی..
به این صورت که اگر فرد مذکور، به کسی، یا چیزی، بیش از من نزدیک باشه یا علاقه داشته باشه، بهم میریزم و اون حس حسادت، شروع به فعالیت میکنه و ناراحتی های عالم میاد توی دلم!
خب بله، الان هم حس حسادتم نسبت به کسی که فکر می‌کردم فقط دوست منه و قرار بود بیام اینجا و خبر خاله شدنم و مامان شدنش رو اعلام کنم، بالا رفته و زودتر از من حتی به بقیه اسم فرزندش رو گفته. اونم نه اسمی که قبل، به من گفته بود و من باید اونو از بقیه بشنوم..
خب طبیعتا هرانسانی حق انتخاب داره و میتونه انسان های دورش رو گزینش کنه، و این حس حسادت فقط به خودم آسیب میرسونه.
همیشه این حس آزار دهنده ی روابط دوستیم رو خراب کرد و تنها موندم و ناچار به این صفحه ی غیرواقعیِ ناپایدار پناه آوردم برای خالی کردن خودم!
