تصمیم گرفتم برای اولین بار از تصمیمم دفاع کنم. با اینکه خیلی میترسم.. با اینکه نمیدونم با چه واکنش هایی رو به رو میشم که حتی خودم رو براشون آماده کنم..
مامان میگفت نیاز نیست نگران باشی. من میخوام ذهنت رو روی هدفت متمرکز کنی و دائم نگران نباشی که الان چی میشه؟ باید چی بگم و چیکار کنم؟ میگفت خودش واسطه میشه و از بابت اون نگران نباشم.
در واقع خیلی از مامان ممنونم. توی همه شرایط زندگیم پشتم بوده و همه جانبه ازم حمایت کرده. هیچوقت نذاشته احساس تنهایی کنم. اما الان فرق میکنه. من اگه الان از تصمیمم دفاع نکنم یعنی هیچوقت نمیتونم، اما من میخوام با این ترس رو به رو بشم و بهش غلبه کنم.
توکل بر خدا..
جَوونِ تنها
تصمیم ها آینده رو میسازن...
آتِنا 🌾 -
سلام! (: چطوری کاکتوس خانوم؟! خوش می گذره؟! ;) , تلگرامت چی شد؟! هنوز درست نشده (وصل شده؟! =\ ) . تصمیمت مربوط به جناب فاضل می شه؟! ^_- (اگه اشتباه نکنم تو می خواستی بری حوزه؟! که از قضا یه فاضل نامیم اون کنارا بود؟!). =| مامانت معاون مدرستونِ؟! آخه به معاون یا مدیر(?!) تونم می گفتی مامان!!! =/ ^_^ . راستی سهمیۀ دبیرستاناتون از چه لحاظِ؟!. (((: .
آتِنا 🌾 -
(: ای بابا کاکتوس! مُخ من یه مدت درگیر مامانت شده بود!. (: . خوبم تشکر. آهان! منم منظورم همون حوزست! نه جناب فاضل!! :) . آهان, سهمیۀ منطقه! =| { ازش خوشم نمی یاد سرِ ثبت نام تو سه تا مدرسه گریه کردم! }. حالا از مدرست راضی هستی؟! توش راحتی؟! (: . تلگرام! =\ بالاخره درست می شه خونسرد باش!! ^_- . اوصلا معاونای راهنمایی می گن: "مامانم!؟" ^_^ برام قابل تحمل و تصور نیست معاونام بگن مامان! D: وقتی می گن چه حسی بهت دست می ده؟! "مامانم!" D; .
و خدایی که به شدت کافیست...